Daddy ThaMan
Geplaatst: 28 mei 2009, 09:07
Bij deze wil ik de mensen van LC even melden dat mijn vader gisteren vredig is heen gegaan.
Sommige mensen van dit forum wisten al een geruime tijd dat hij ziek was en daarom wil ik deze ook bedanken voor de steun betuigingen.
Op 10 November 2008 hadden ze bij mijn vader galwegkanker geconstateerd en toen kregen we ook de mededeling dat er in feite tegen deze agressieve vorm van kanker niets te doen is. Doch kregen we einde December een sprankeltje hoop toen de specialisten in Leuven er toch aan wilde beginnen. Na een operatie van 6 uur en 6 weken in Leuven kregen we de melding dat het niet gelukt was. Dan kan je denken "Waarom nog die zware operatie"... Ze hebben alles gedaan wat in hun macht lag.
Nadien heeft hij nog een aantal maal in het ziekenhuis gelegen maar niets kon baten en het zijn al die neven reacties waar een mens aan kapot gaat letterlijk gesproken. Op deze momenten heb je ook enorm intense gesprekken met je vader.
De laatste dagen waren emotioneel enorm zwaar.
Zaterdag heeft hij zijn laatste sacramenten toegediend gekregen en de mens leefde nog naar Zondag om de match Anderlecht-Standard te kunnen zien en toen was het genoeg geweest voor hem.
Ik denk dat ik op 3 dagen misschien 2uur heb geslapen om toch maar niet van zijn zijde te moeten gaan, maar op een gegeven moment moet je hem loslaten. Het was zijn wens om in familiekring en thuis te mogen sterven en dat heeft hij gekregen. Ik begin ook stilletjes te geloven dat er iets meer is na de dood omwille van het feit er een kaarsje naast zijn bed stond. Zijn laatste adem was weg en de kaars ging ook uit, hij had ook 2 kanarie vogels die stopte met zingen en thuis hebben we ook een fontein die altijd vrolijk op en neer gaat, ook die begon te sputteren en stopte ermee.
Indien er mensen zijn met een slechte band in zake ouders... maak dat terug in orde, want je gaat er een leven lang spijt van hebben. Anyway mijn vader was mijn beste kameraad en ik gaan hem begod serieus missen.
Op 3 Mei is hij 67 jaar mogen worden.
Sommige mensen van dit forum wisten al een geruime tijd dat hij ziek was en daarom wil ik deze ook bedanken voor de steun betuigingen.
Op 10 November 2008 hadden ze bij mijn vader galwegkanker geconstateerd en toen kregen we ook de mededeling dat er in feite tegen deze agressieve vorm van kanker niets te doen is. Doch kregen we einde December een sprankeltje hoop toen de specialisten in Leuven er toch aan wilde beginnen. Na een operatie van 6 uur en 6 weken in Leuven kregen we de melding dat het niet gelukt was. Dan kan je denken "Waarom nog die zware operatie"... Ze hebben alles gedaan wat in hun macht lag.
Nadien heeft hij nog een aantal maal in het ziekenhuis gelegen maar niets kon baten en het zijn al die neven reacties waar een mens aan kapot gaat letterlijk gesproken. Op deze momenten heb je ook enorm intense gesprekken met je vader.
De laatste dagen waren emotioneel enorm zwaar.
Zaterdag heeft hij zijn laatste sacramenten toegediend gekregen en de mens leefde nog naar Zondag om de match Anderlecht-Standard te kunnen zien en toen was het genoeg geweest voor hem.
Ik denk dat ik op 3 dagen misschien 2uur heb geslapen om toch maar niet van zijn zijde te moeten gaan, maar op een gegeven moment moet je hem loslaten. Het was zijn wens om in familiekring en thuis te mogen sterven en dat heeft hij gekregen. Ik begin ook stilletjes te geloven dat er iets meer is na de dood omwille van het feit er een kaarsje naast zijn bed stond. Zijn laatste adem was weg en de kaars ging ook uit, hij had ook 2 kanarie vogels die stopte met zingen en thuis hebben we ook een fontein die altijd vrolijk op en neer gaat, ook die begon te sputteren en stopte ermee.
Indien er mensen zijn met een slechte band in zake ouders... maak dat terug in orde, want je gaat er een leven lang spijt van hebben. Anyway mijn vader was mijn beste kameraad en ik gaan hem begod serieus missen.
Op 3 Mei is hij 67 jaar mogen worden.
