Ik ga akkoord met je laatste (en belangrijkste) stelling, maar wil toch even dat idee dat je hebt over psychoses nuanceren. Veelal bouw je dat al op van in je jeugd; dat kan onder meer door één of meerdere traumatische gebeurtenissen - een vechtscheiding kan zelfs al genoeg zijn. Ja, drugs kan eventueel ook, dat klopt, maar dat bleek hier niet echt 't geval te zijn (de dader was overigens dus toch sober die bewuste dag). Het is ook niet zo dat je de ene dag opstaat met een psychose, zoals een hoofdpijn of griep, he.After schreef:dat is gewoon iemand met een psychose, fout ligt bij de psychiatrische instelling, die gasten verliezen het soms eens en mogen dus nooit buitenkomen, in een NORMALE instelling zitten die steeds achter slot en grendel, niet zoals in een gevangenis, maar wel een mini domein met 1 ingang / uitgang die steeds gesloten blijft
psychose komt meestal voor bij mensen die drugs als speed misbruiken
het is de eerste massamoordenaar die nog leeft dus de mensen in de psychiatrie zijn heel tevreden, het onderzoek kan beginnen!
met alle respect maar je gaat dit toch niet met Dutroux en consoorten vergelijken? die mannen deden dit allemaal bij bewustzijn, hadden al ettelijke jaren een netwerk opgebouwd, dit is gewoon iemand die het verliest, die stemmetjes hoort en daar door een psychose nog op ingaat ook
groot verschil imho!
Mits goede medicatie (stemmingsregelaars, antidepressiva, etc) én een aangepaste psychoanalytische behandeling kan een patiënt wel relatief goed en sociaal geïntegreerd verder. Voorwaarde is uiteraard dat beide delen van de therapie aangehouden worden. Daar is ook de wil van de patiënt voor nodig.
Wat ook niet voor je verwijt naar de psychiatrie pleit, is het simpele feit dat die kerel nog zo jong is en naar alle waarschijnlijkheid zijn psychose (schizofrenie denk ik in dit geval, maar er zijn er heel wat andere ook zoals OCB - Obsessive Compulsory Behaviour en zo - check de DSM-IV TR maar) in volle ontwikkeling was. Simpel en cru gezegd: misschien was ie toen nog niet zo wacko als dat hij nu is.
Als je schuldigen voor zijn conditie wil zoeken, dan kan je zeer breed gaan he. Beginnend bij hemzelf, bij de ouders en familiale omgeving, eventuele vrienden, de behandelende artsen, invloeden van media en weet-ik-veel, en ja zelfs de huidige maatschappij in haar geheel...
Ik bedoel maar: niets is soms zo simpel en eenduidig, zeker wanneer we het over de menselijke psychologie hebben. Wat als 'normaal' wordt beschouwd, is in feite een culturele inschaling, geen medisch-wetenschappelijke. En soms liggen 'normaal' en 'abnormaal' érg dicht bij elkaar (dat valt wel eens op als je werkzaam bent in een culturele of creatieve omgeving
) - een polarisatie is in feite niet goed, maar maatschappelijk uiteraard volledig begrijpelijk.