Een drietal maanden voor de tweede verjaardag (24 november 1995) regelmatig deze feesthal bezocht. Steeds met hetzelfde ritueel: een fles wodka en fruitsap gekocht, de fles verstopt aan de car-wash en om de zoveel tijd even naar buiten om te sloeberen aan de fles. Steeds maar 20 frank gegeven en nooit last gehad met de Rudi. Een enkele keer wat stoerder: Toen heel stiekem een blikje Black Booster meegesmokkeld (de ouders zagen dit aan als drugs
) Dan op 24 november - 2 jaar Club X - een onbeschijfelijke avond. Nieuwsgierig naar wat xtc juist doet 1tje bij de vrienden besteld, een fakkeltje... Een van de vaders ging ons wegbrengen naar Wuustwezel. Wat me toen bezielde, geen idee, maar tijdens de rit kwam het in me op om de pil gelijk te nemen. Zonder water bleef het tablet uiteraard in mijn keel steken. Koppen trekkend van de bitterheid, tot 2x toe moeten slikken. Het was verbazend dat de chauffeur van dienst niets in zijn achteruitkijkspiegel gezien heeft.
Eens aangekomen moesten we een tiental minuten aanschuiven. Driehonderd frank was toen de inkomprijs. De sfeer binnenin was super. De bassen nodigen je met veel warmte uit om dieper in de buik van de dancing te springen. Het moet rond 23u30 geweest zijn dat het eerste gevoel opkwam. Niet goed beseffend welke tintelingen er vanuit mijn buik doorheen mijn hele lichaam gleden. Wat volgde is de meest intense ervaring: plakken - later zal blijken dat ik meer een plaktype dan een springer ben. In een zeteltje met m'n hoofd tussen m'n handen en de sensatie van het strelen in m'n nek. O-n-b-e-s-c-h-r-i-j-f-e-l-i-j-k! De toevallige aanraking van iemand bleef nazinderen op het ritme van de muziek. De lichtshow deed het besef van snelheid vertragen. De gesprekken die volgden waren een grote liefdeverklaring aan iedereen in de discotheek. Heel de nacht genoten van de deejays, de mensen, het gebouw - de bakstenen en romeinse opstelling (zoals de pilaren, dj achteraan de zaal op een verhoog).
Als je wou afkoelen kon je achteraan de zaal via enkele nooduitgangen naar een open ruimte. Een kleine helling waar je heerlijk op kon liggen en achter je een open zicht op een weide. Het contrast tussen de dancing en de koeien deed je hersenen nog meer genieten van de vele sensaties.
De jaren ( '95-'98 ) die daarop volgden deed ik Club X bijna wekelijks aan. Bijna telkens was xtc de partydrug. De sfeer was steeds heel vriendschappelijk, slecht één maal heb ik problemen geweten - toen er relatief veel volk van Fauna naar Wuustwezel trok, en dan was het nog een chick fight (het slachtoffer mocht haar schoenen beneden gaan zoeken).
Zonder een echte reden volgden een tweetal jaren zonder Club X. Toen tijdelijk vervangen door Club Hardcore en aanverwanten. De drugs bleven latent aanwezig.
Op een bepaald moment begon Radio Atlantis (106.3 FM) met het programma Ravezone, gepresenteerd door Kevin en Kristof. De oude liefde begon opnieuw te roepen, de lokroep van de warme bassen, vriendschappelijke sfeer en diets meer konden niet meer genegeerd worden. Drugs werden - bijna niet meer - geconsumeerd. Opnieuw wodka-orange. Deze keer steeds netjes betaald (4 of 6 jetons). Vijf jaar Club X stond eraan te komen. Via Ravezone werden VIP-kaarten weggeschonken. Met veel geluk de laatste tickets gewonnen. Yep, dj Kristof woog toen 67kg
Het slechte karakter deed me de bijhorende VIP drankbonnetjes onder de scanner gooien wat resulteerde in de meest zatte Club X avond ooit. Free cocktails all night long! :evil: The First Rebirth live gebracht door de Bonzaï Allstars klonk nadien nooit meer beter.
Zo is het verder blijven gaan tot de definitieve sluiting. Iemand heeft het reeds op dit forum geschreven. Het leek alsof iemand gestorven was...
Op een morgend werd ik wakker met een mond die binnenin volledig openlag door het stokje ervan.
, door die grote met z'n lange snor 